Kalıp İşlemede Hassasiyetin Sağlanması

Hassas kalıp işlemenin doğruluğunu sağlamak için şu iş prosedürleri takip edilir: kalıbın temizlenmesi ve kalıp ayırıcı maddenin uygulanması, yarı mamulün (yağ keçesi iskeleti ve kauçuk halka) yerleştirilmesi, kalıbın çevrilerek kapatılması, kalıbın kalıp içine gönderilmesi kremayer ve pinyon tahriki yoluyla vulkanizasyon bölmesi, vakumlu vulkanizasyon, kremayer ve pinyon tahriki yoluyla kalıbın taşıyıcıya gönderilmesi, kalıbın açılması, ters çevrilmesi ve ürünün çıkarılması.

İki Parçalı Kauçuk Yağ Keçesi Kalıp İmalatı

İki parçalı yağ keçesi kalıplarının imalatı, monolitik bileşenlerin işlenmesini ve daha sonra bunların tam olarak uyacak şekilde birleştirilmesini içerir; bu da mükemmel işleme teknolojisi ve uygun kalıp denetimi sağlar. Tek gözlü kalıp malzemesi Cr12 seçilmiş olup, bağlantı plakası 45 çelikten imal edilmiştir. Kalıp işleme sırasında, kalıp çizimlerine sıkı sıkıya bağlı kalmanın ve boşluk boyutlarını sağlamanın yanı sıra, kalıp işleme doğruluğunu korumak için aşağıdaki noktalar çok önemlidir:

1. Tutkal Akış Oluğunun İşlenmesi:

Daha önce yağ keçesi kalıplarındaki tutkal akış oluğunun hassas şekilde işlenmesi sıklıkla ihmal ediliyordu. Tutkal akış oluğu sıklıkla boşluktan çok uzakta veya kontrol edilmesi zor boyutlarda işleniyordu, bu da düzeltmeyi zorlaştırıyor ve ürün estetiğini etkiliyordu. İki parçalı yağ keçesi kalıbı, üçgen tutkal akış oluğunun iç uç boyutunu ürünün dış çapıyla (sıfırdan sıfıra) hizalayarak bu sorunları iyileştirmiştir. Üst ve alt kalıplar bu noktada keskin bir kesici kenar oluşturarak yağ keçesi kalıplama sırasında fazla çapakları keser. Bu, kırpma işlemini basitleştirir ve ürünün görünümünü iyileştirir. Tutkal akış oluğu ve boşluğun dış çapı farklı modüllerde bulunduğundan herhangi bir müdahale olmaz, bu da doğruluğun sağlanmasını kolaylaştırır.

2. Üst Kalıp ve Üst Kalıp Maçasının Uygun İşlenmesi:

Üst kalıp ve üst kalıp göbeği (1) konik bir geçme kullanır. Daha önce %80'in üzerinde bir temas oranına ulaşmak için alıştırma yöntemi kullanılıyordu. Bu geleneksel yöntem hem zor hem de zaman alıcıydı ve flaşsız bir etki elde etmek yine de zordu. Yeni yapı kalıp işleme, konik şaftla karşılaştırıldığında konik delik için biraz daha küçük bir koniklik açısı kullanır. Bu, üst kalıbın ve üst kalıp maçasının ayırma yüzeyine her zaman sıkı bir şekilde oturmasını sağlar, boşluksuz bir uyum sağlar ve bu alanda parlamayı ortadan kaldırır, böylece kalıbın üretilebilirliğini artırır.

3. Üst Kalıp Maçası 1 ve Üst Kalıp Maçasının Presle Takılması:

Üst kalıp göbeği (1) ile üst kalıp göbeği (2) arasındaki presle geçme, yağ keçesinin ikincil dudağının boyutunun ve hassasiyetinin sağlanması açısından çok önemlidir. İkincil dudaktaki parlama, görünümünü önemli ölçüde etkiler. Yeni kalıp yapısı, üst kalıp göbeği 1 ile üst kalıp göbeği 2 arasında sıkı geçmeyi kullanır. Bireysel işlemlerden sonra, bunlar termal genleşme kullanılarak tek bir üniteye preslenerek takılır ve ardından üst kalıp göbeği 2 üstten vidalarla güvenli bir şekilde sabitlenir. ikincil dudakta herhangi bir gevşemeyi etkili bir şekilde önler.

4. Her Boşluk Kalıbı Arasındaki Bağlantı:

Her bir tek boşluklu kalıp ile bağlantı plakası arasındaki bağlantı, hassas kalıbın hassas ve esnek bir şekilde açılıp kapanmasını sağlamak için bir miktar yüzmeye izin vermelidir. Genellikle tek kalıp ile bağlantı plakası arasındaki boşluk 0,50 ila 1,0 mm arasında kontrol edilir. Boşluk çok büyükse kullanım sırasında kalıbın yanlış hizalanmasına neden olabilir, bu da aşırı aşınmaya ve kalıp ömrünün kısalmasına neden olabilir. Boşluğun çok küçük olması, çalışma sırasında kalıp boşlukları arasında sıkışmaya neden olarak çalışmayı zorlaştırabilir.

İki parçalı döner şaft yağ keçesi kalıbının geliştirilmesi, geleneksel üç parçalı kalıp yapısını değiştirerek yağ keçesi ürününün görünümünü ve performansını garantiledi ve iş verimliliğini önemli ölçüde artırdı.